The High Note [2020]
Niša Ganatra (Nisha Ganatra), kanadsko-američka autorka, svojim najnovijim ostvarenjem The High Note, narativno nastavlja priču iz njenog prethodnog filma Late Night.
Slično kao i u filmu Late Night, gde imamo mladu asistentkinju, koja stiže kao ispomoć kreativnom timu saradnika večernjeg programa, tako i u The High Note kao pomoć muzičkoj zvezdi u ozbiljnim životnim godinama, dolazi mlada producentkinja, skrivena u ulozi lične asistentkinje.
Fiktivne priče o muzičkim zvezdama prilično su učestala tematika holivudskih ostvarenja u poslednjih nekoliko godina, i ta industrijska koncepcija se pokazala kao vrlo unosno rešenje u slučaju filma A Star Is Born, prilično efektno kroz Vox Lux, i negde kritički najsuvislije u emotivno sirovom i nezavisnom uratku Her Smell.
Ipak, The High Note je negde oda bivšim muzičkim ikonama, zaglavljenim u svojim čardacima na nebu, zaboravljenim ili zaglavljenim u simulakrumu sopstvene narcioidnosti ili zavisnosti od slave i statusa.
Naravno, kada bi se narativni obrazac držao te Velsovske linije, Ganatra bi napravila nešto više arsty ostvarenje, što apsolutno ne znači da njen diskurs ne maši poentu, i u modernom setingu autorka demaskira svet iza pozornice kada se svetla pogase, ali u kičastom i populističkom maniru fingira muzičku razglednicu za one željne bajki o Holivudu i zavisnih od mitova o muzičkoj industriji, koja igrom slučaja može predstavljati ostvarenje snova i za siromašne, samo je bitno da budu blizu bogatih i slavnih, pretpostavljam, pa čak i u ulozi čistača najvećih mogućih prljavština.
The High Note jeste muzički film, ali je više romantična drama o usponu ljudi iz muzičke industrije, koji stoje iza pop zvezdi, međutim, efekti i dometi Ganatrinog filma ostaju ograničeni samo i isključivo na konzumeristički orijentisane mozgove.
