King Hannah - I’m Not Sorry, I Was Just Being Me

Aug 05, 2022

King Hannah

I’m Not Sorry, I Was Just Being Me

City Slang / 2022

9.0

9

Slušajući muziku benda King Hannah, prva asocijacija na moguće poreklo članova benda bio pustinjski predeli jugozapada Sjedinjenih Američki Država. Pa ipak, mesto odrastanja i muzičkog stasavanja dueta koji je iza benda King Hannah, nalazi se gotovo na poptuno drugom kraju sveta, u Liverpulu. Gitarista Craig Whittle je mersisajder od rođenja, dok je pevačica i gitarista Hannah Merrick velšanka, koja je u Liverpul došla na studije.

Whittle je Merrickovu prvi put primetio u lokalnom klubu, kada je nastupala sama sa gitarom, i istog trenutka odličio da želi da radi sa njom. Do početka njihovo zajedničkog delovanja, i osnivanja benda King Hannah prošlo je još par godina, kada su se njih dvoje sreli na poslu u lokalnom restoranu.

Njihov debi album „I’m Not Sorry, I Was Just Being Me“ je pravo osveženje na mladoj britanskoj muzičkoj sceni. Ni najmanje ne impliciram da je ta scena postala dosadna, daleko od toga. Već godinama iz Britanije i Irske dolazi gomila veoma dobrih, zanimljivih i pre svega mladih bendova, ali nekako većina njih se može smestiti u takozvani post-punk revival, dok su King Hannah na poptuno drugoj muzičkoj terotoriji.

Njihova muzika se kreće od pustinjske amerikane, preko kalifornijske neopsihodelije do hipnotičkog bristolskog trip hopa i alternativnog rocka 90ih.

„A Well-Made Woman“ postavlja ton čitavog albuma, teška, sporogoreća atmosfera sazdana od hipnotičke ritam sekcije, lucidne Whittleove gitare i mračnog i očaravajućeg vokala Merrickove.

„All Being Fine“ pliva u koktelu psych bluza, trop hopa Portisheada, zatim Billa Callahana i ranih albuma PJ Harvey.

„Big Big Baby“ donosi prašnjavu western/amerikana atmosferu, dok na „Ants Crawling On an Apple Stork“ guste, i emotivno nabijene instrumentalne slojeve sa prethodnih pesama, menja lo-fi atmosfera Whittleovog vokala i akustične gitare.

Osmominutna „The Moods That I Get In“ je pik ovog albuma. Atmosfera je noćna, psihodelična, vokal je sanjiv, mističan i zvuči kao savršen omaž velikoj Hope Sandoval i bendu Mazzy Star, čiji je uticaj više nego prisutan na čitavaom albumu. Whittle još jednom briljira na gitari posebno u drugom delu, na solo deonici.

Na „Go-Kart Kid“ Merrick koristi spoken word, što podseća na kolege sa scene, bend Dry Cleaning, na refrenu uplivavaju u trip hop zvuk, dok na kraju pesme sledi gitarski krešendo u stilu psihodeličnih distorziranih gitara Neil Younga iz 70ih. Uticaji bristolske scene pre svega benda Portishead i pevačice Beth Gibbons se takođe da osetiti na albumu, a posebno u pesmi „Foolius Caesar“. Naslovana „I’m Not Sorry, I Was Just Being Me“ je lagani bluz folk, dok album zatvara još jedan pravi dragulj „It's Me and You, Kid“ koje zvuči poletno i moćno poput jednog pravog stadionskog hita uz koji može da pevate refrren na sav glas.

King Hannah na svom debi albumu „I’m Not Sorry, I Was Just Being Me“ prepliću različite muzičke uticaje, i sve to uspevaju da isporuče kao jednu krajnje zavodljivu, hipnotičku i poptuno neodoljivu muziku avanturu. Izvanredan debi album koji se nikako ne sme propustiti.