The Wonderful Story of Henry Sugar and Three More [2023]
Wes Anderson, taj neumorni esteta i tvorac simetrije, donosi nam još jedan film inspirisan pričama Roalda Dahla, "The Wonderful Story of Henry Sugar and Three More." Ova ekranizacija je svojevrsna oda čudnovatim likovima i magičnim preokretima, karakterističnim za Dahla, dok Andersonov prepoznatljiv vizuelni stil i delikatna režija unose novi život u ove pripovesti.
Henry Sugar (Benedict Cumberbatch) je bogataš bez cilja, čija potraga za smislom i uzbuđenjem dovodi do neobične prekretnice. Pronašavši drevnu knjigu o jogiju koji može videti bez upotrebe očiju, Henry odlučuje da ovlada ovom veštinom kako bi prevario kockarnice. Međutim, ono što započinje kao sebična avantura, ubrzo prerasta u putovanje samo-otkrivanja i nesebičnosti.
Andersonova vizija ovog filma je, kao i uvek, precizna i prelepo izvedena. Scenografija, prepuna pastelnih boja i simetričnih kadrova, podseća na starinske ilustracije knjiga iz Dahlovog vremena. Svaki kadar je promišljeno komponovan, što stvara osećaj da gledamo živi akvarel, živopisnu ilustraciju koja dolazi do života.
Cumberbatch u ulozi Henryja Sugara donosi performans koji balansira između komičnog i dirljivog. Njegova transformacija iz egocentričnog plejboja u nesebičnog dobročinitelja prikazana je suptilno, ali efektno. Na početku, Henryjeva pohlepa je gotovo opipljiva, ali kako film napreduje, vidimo kako se ta pohlepa topi pred čudima koja otkriva. Ova metamorfoza je srž filma, naglašena Andersonovom suptilnom režijom koja dopušta likovima da se razvijaju prirodno, bez forsiranja.
Film se ne zaustavlja na priči o Henryju Sugaru. Anderson se bavi i ostalim pričama iz Dahlove zbirke, svaka sa svojim posebnim tonom i atmosferom. "The Boy Who Talked with Animals," "The Hitch-Hiker," i "The Mildenhall Treasure" su sve pričane sa istim osećajem za detalje i ljubavlju prema likovima. Svaka priča donosi svoj jedinstveni pogled na ljudsku prirodu, pri čemu Anderson koristi razne stilističke pristupe kako bi istakao različite tematske slojeve.
Muzika Alexandra Desplata je još jedan ključni element filma. Njegove melodije se besprekorno stapaju sa vizuelnim elementima, stvarajući gotovo opipljivu atmosferu koja dodatno naglašava emocije i tonove svake priče. Zvukovi i muzika kao da nas prenose u neki drugi svet, svet gde je sve moguće i gde su čuda svakodnevna pojava.
"The Wonderful Story of Henry Sugar and Three More" nije samo još jedan film u Andersonovoj filmografiji. To je film koji nas podseća na moć priče, na čuda koja nas okružuju i na transformativnu moć nesebičnosti. Andersonov prepoznatljiv stil, kombinovan sa Dahllovim neobičnim i očaravajućim pričama, stvara film koji je istovremeno nostalgičan i svež, dirljiv i inspirativan.
Ovaj film je svetiljka u tamnoj noći, podsećajući nas da su čuda svuda oko nas, ako samo otvorimo oči i srce da ih vidimo. Anderson nam daje dar priče, a mi, kao gledatelji, ostajemo obogaćeni, inspirisani i sa osećajem da smo prisustvovali nečemu magičnom.
