I Care a Lot [2020]
Evo jednog filma koji je obećavajuće počeo, nudeći priču o kriminalnim i zakulisnim radnjama po američkim staračkim domovima, ali se nakon određenog vremena pretvorio u napornu celovečernju tiradu, gubeći fokus i oštrinu.
I Care a Lot uistinu ima zdravu premisu o ranjivosti američkog zdravstvenog i sudskog sistema, gde razne vrste predatora love nemoćne penzionere, stavljajući ih u staračke domove, vrlo često protivnom njihovoj volji ili volji njihovih najmilijih.
Međutim, britanskog autora Džonatana Blejksona (Jonathan Blakeson) apsolutno nije interesovala dramatizacija događaja, gde bi fokus bio na jakoj karakterizacija ili uslovima u staračkom domu, već dalji događaji junakinju (vlasnicu doma) i njenu partnerku, vodi u otimanje nepoznate starice, samo da bi se ispostavilo da iza nje stoji neko prilično moćan u mafijaškim krugovima.
To je sve to dobar signal za povlačenje, ali Blejksonova junakinja, protivno zdravom razumu ulazi u fronatlni rat sa, ni manje ni više, ogrankom ruske mafije, i neverovatnim spletom akcionih okolnosti izlazi iz bitke kao validan pregovarač.
I sve to ne bi bio problem da autor uspeva da unese uverljiviju dozu dijaloga, zanimljiviji splet akcionih scena i na kraju zabavniji finale, posle kojeg se ne bi osetili kao da smo protraćili 2 sata značajnog vremena, jer su baš retki akcijaši sa ovakvom količinom promašene priče.
