Valerie June: Upornost se isplati
Jedan od albuma koji je obeležio 2013, diskografsku godinu nosi naziv „Pushin' Against the Stone“ i debi je izdanje kantautorke iz Memfisa Valeri Džun. Njen predivan glas, pevanje prepuno emocija i muzika u kojoj se prepliću rok, bluz, soul, folk, pop kantri i džez, malo koga su ostavili ravnodušnim.
Najveća vrednost ove ploče je što ćete na njoj pronaći nešto za sebe i to bez obzira na žanr koji volite, na vaše godine ili pak socijalni status. „Pushin' Against the Stone“ na savršen način kombinuje moderno i tradicionalno: dok slušate ove pesme istovremeno imate asocijacije na bradate deke u kariranim košuljama koji na verandi svoje planinske kolibe u nekoj američkoj zabiti sviraju bluz na akustičnim gitarama, ali i mlade gradske devojke kako skockane po poslednjoj modi pevuše “Wanna Be On Your Mind” u tami zadimljenog noćnog kluba.
Slušajući „Pushin' Against the Stone“ ne možete se oteti utisku koliko ova mlada žena ima dara za muziku. Pored njenog glasa koji je instrument sam za sebe, ta savršena mera uz koju Valeri spaja ogoljeno, sirovo i raspojasano, odnosno lepo upakovano i šareno, retko kada je svojstvena muzičarima na početku karijere. Spajanju tih krajnosti je sasvim sigurno doprineo i Den Oerbah, (The Black Keys). Den je svirao gitaru, pevao prateće vokale i producirao 8 od 11 pesama sa albuma. Kada spojite njegovo iskustvo i poznavanje rada u studiju sa darom i energijom koje poseduje Valeri, praktično je nemoguće da rezultat ne bude ploča o kojoj će se pričati.
Nakon što je „Pushin' Against the Stone“ završio u vrhu mnogih lista najboljih albuma u 2013, tako je i porastao broj onih koji su se zapitali “ko je ova Valeri Džun i kako se to samo tako pojavila preko noći?”.
Gospel koreni
Valeri Džun je rođena 1982. u gradu Džekson u američkoj državi Tenesi kao najstarija od petoro dece. Njeni roditelji su bili pobožni i svake nedelje su išli u crkvu. Kao i većina soul muzičara o kojima ste čitali na ovim stranama i Valeri je prvi kontakt sa muzikom imala slušajući crkvene gospel horove. Njen otac je bio građevinski radnik koji je u slobodno vreme uživao u soul muzici. U jednom periodu svog života je pomagao lokalne muzičke promotere tako što je po Džeksonu lepio plakate za koncerte gospel i soul pevača koji su posećivali grad. Mala Valeri je tada bila njegov “pomoćnik” bombardujući ga pitanjima tipa “tata, a ko je ovaj Bobi Vomak?”.
Pod uticajem ploča grupe “Staples Singers” Valeri u poznom tinejdžerskom dobu počinje da peva gospel u crkvenom horu. Tada počinje da komponuje i prve kompozicije za koje svedoci kažu da su zvučale mnogo zrelije od njenih godina. “Ja sam oduvek osećala da sam u isto vreme i stara i mlada. Možda zbog toga moja muzika nije zvučala toliko nezrelo dok sam bila klinka” kasnije je govorila.
U prvi brak je ušla već u ranim dvadesetim, kada se preselila iz Džeksona u Memfis. Sa svojim tadašnjim suprugom je osnovala bend “Bella Sun” koji je svirao uglavnom obrade tradicionalne američke folk i bluz muzike. Taj brak nije bio dugog veka i nakon što se razvela Valeri započinje spostvenu muzičku karijeru.
Muzička zrelost
Iako je „Pushin' Against the Stone“ njeno prvo zvanično izdanje, Valeri je pre toga snimila dva nezvanična i jedan mini album. Ploče “The Way of the Weeping Willow” (2006), “Mountain of Rose Quartz” (2008) i “Valerie June and The Tennessee Express” (2010) snimila je u čuvenom studiju iz Memfisa Ardent (istom onom u kome su snimali Bob Dilan, “Led Zeppelin”, “Big Star”, “REM”, Bi Bi King, Al Grin, Skriming Džej Hokins i mnogi drugi) . Ti albumi nikad nisu bili zvanično objavljeni i mogli ste ih kupiti samo na Valerinim koncertima, što znači da im je tiraž zanemarljiv. Oni koji su ih čuli kažu da se i tu jasno može naslutiti njen muzički dar, te da tradicionalni američki folk, soul, gospel i bluz dugo nisu zvučali nežnije i ženstvenije.
Iskustvo koje je stekla sa studijskim muzičarima iz Memfisa sa kojima je snimila te rane albume, odnosno svirala prve koncerte po malim klubovima, utkano je u svaku notu ploče „Pushin' Against the Stone“. To jeste bio njen prvi zvanični album i ona jeste imala samo 30 godina kada ga je snimala, ali vreme koje je prošlo između objavljivanja te ploče i trenutka od kog je Valeri počela da se bavi muzikom, predstavljalo je pola njenog života. Tokom tih petnaestak godina ona je svirala sa muzičarima najrazličitijih profila, slušala ploče raznoraznih žanrova, upijala i učila na svakom koraku. Upravo je to jedan od razloga zašto „Pushin' Against the Stone“ zvuči kao ploča koju je snimio neko sa ogromnim muzičkim iskustvom.
