Rifkin's Festival [2020]

Rifkin's Festival
Mediapro, Gravier Productions, Wildside
Režija: 
Woody Allen
Scenario: 
Woody Allen
Zemlja proizvodnje: 
Spain | USA | Italy
Jezik: 
English | Spanish
8.0
8

U senci skandala koji se desio pre tridesetak godina, a koji je praktično vaskrsao u poslednje dve godine, Vudi Alen (Woody Allen) je otišao u Evropu kako bi pronašao finansijere za svoj film iz 2020. godine, nazvan Rifkin’s Festival.

Lokacija je San Sebastijan, prelepi primorski grad u Baskiji, gde se održava filmski festival koji posećuje stariji bračni par, koji glume Volas Šon (Wallace Shawn) i Đina Geršon (Gina Gershon). On, nesupešni pisac u svojstvu ljubitelja filma, a ona u ulozi menadžera francuske filmske zvezde u usponu, kojeg glumi Lui Garel (Louis Garrel).

Klasičan Vudijski zaplet satkan od intriga, prevara i verbalno-sofisticiranih dijaloga punih intelektualnih doskočica i one-linera, nije zaobišao ni Rifkinov festival, dok je vidljiv i vizuelni aspekt i pečat legendarnog Vitorija Storara (Vittorio Storaro), koji izvlači maksimum šljaštećeg toniranja iz već koloritno bogatog okruženja San Sebastijana.

Međutim, Rifkinov festival je najotvoreniji i najtransparentniji omaž filmskim autorima, čijim ostvarenjima se Alen divio tokom druge polovine dvadesetog veka.

I dok su se imena Bergmana, Feliniji, Godara, Bunjuela, Velsa, Trifoa i Leluša, kroz narativni i vizuelni identitet nazirala u prošlosti, Alen po prvi put scenaristički asocira na legendarne klasike sedme umetnosti, implementirajući čuvene scene u narativ Rifkinovog festivala.

Tako ponovo, nakon Stardust Memories, imamo Felinijev Eight & a Half, ali i Bergmanove Personu, Divlje jagode i Sedmi pečat, Godarov Breathless, Bunjuelov Anđeo uništenja, Velsovog Građanina Kejna, te Trifoov Žil i Džim i Lelušov Jedan čovek i jedna žena.

Rifkinov festival nije posveta kolegama filmadžijama, već je donekle i autorov vapaj za prošlim vremenima, kada je, barem iz vizure Vudija Alena, javnost imala više sluha za njegova ostvarenja, ali i više ukusa za kvalitetnu umetnost, te tako pred kraj filma junak kapitulira pred ograničenošću svojih savremenika i sagovornika, koji su, za razliku od njega koji se non-stop razvijao i usavršavao, zapeli u pluskvamperfektu.