Black Bear [2020]
Metaforička kompleksnost motiva Crnog medveda (Black Bear) prenosi se kao primarni narativni obrazac u katarzičnu dramsku slagalicu filma autora Lorensa Majkla Levina (Lawrence Michael Levine), ostvarenje gde glumačka postava na čelu sa Obri Plazom (Aubrey Plaza) demonstrira moćan, teatralno impresivan performans.
Da li je Levin napravio film koji svojom sadržajnoću nudi nešto više do artističke impresije, čiji je primarni zadatak da izvuče maksimum iz svojih glumaca? Ne bih rekao, ali je definitvno tačno da se u filmu Black Bear, emotivno izazovnom dramatizacijom personalno-psihološkog sloma, suština krije u slici koju nam autor pruža preko karakterne ambivalentnosti svojih likova, ali da opšti zaključak ide u smeru teze da je svaka umetnost manipulacija.
Iako glavni lik Alison, čiju transformaciju i pad savršeno egzekutira Obri Plaza, prolazi kroz neki oblik solipsističke emotivne kutije, teško je linearno pratiti Levinov narativni obrazac, čiji segmenti kroz fragmentarnu strukturu sadržaja zaokružuju celinu filmom u filmu, gde se gube granice realnosti i ostaju ogoljeni likovi sa svim svojim grubim i misterioznim crtama, dok katarza kroz vizir autora biva egzekuciono sredstvo manipulativne tehnike.
Black Bear može biti izazovan dramski zadatak, svakako kompleksan i filozofski orijentisan projekat, ali njegov autor uspeva da izoštri čula posmatrača upravo kroz provokaciju i teatralnu virtuoznost svojih glumaca, što film vraća svom primarnom ocu, a to je pozorište i u krajnjoj instanci Black Bear je, uključujući mizanscen i kamernu atmosferu, više teatralna ekspresija i stilsko-tehnička igrarija, nego li klasično filmsko iskustvo.
