Pontiak - Dialectic of Ignorance [2017]
Od 2004.godine braća Carney, Jennings (bas, organa, vokali), Van (glavni vokal, gitara) i Lain (bubanj, vokali) putuju veoma autentićnim muzičkim stazama. Njihova muzika se teško može svrstati u bilo koji popularni muzički žanr.
U njihovoj muzici možete pronaći uticaje Black Sabbath, i Neil Younga ali takođe i My Morning Jacket, Sleep, Slint, Midlake, Crazy Horse, Mudhoney, i mnogih drugih. Njihov zvuk koji se kreće rasponu od neo-psihodeličnog rocka, psych i acid rocka 60ih, progressive i proto-metala 70ih, kao i stoner and indie rocka je nešto što nećete lako pronaći na muzičkoj sceni.
„Dialectic of Ignorance“ je njihov osmi album, i verovatno njihov najsporiji i najkompleksniji do sada. Psihodelične bas linije, reski i teški gitarski rifovi uz čvrst, na momente jednoličan ritam na bubnju, stvaraju tešku, mračnu atmosferu koji od slušaoca zahteva posebnu pažnju ali kada mu se prepusttite povešće vas veoma čudnim i neobičnim muzičkim muzičkim putevima.
Album otvara stoner rock „Easy Does It“ , već sledeće „Ignorance Makes Me High“ i „Tommorrow is Forgetting“ zvuće kao da su duboko potopljene u haluciogene susptance.
Članovi benda žive na farmi u svom ordnom kraju. u bespućima Blue Ridge planinskog lanca u zapadnoj Virdžiniji. Ceo ovaj album nastao je u njihovom kućnom studiju tokom sesija, što je delom znak da ovaj bend muziku stvara prvo za sebe pa onda za sve ostale.
Ne možete a da ne osetite ovu izolovanost u pesmi „Youth and Age“ posebno u gitarskim solo deonicama. „Herb is My Next Door Naighbour“ zvuči kao soundtack za romane Karlosa Kastanede. Album zatvara „We’ve Fucked This Up“ psihodelični vrtlog napada distorziranih gitara nad, kao stena, čvrstoj ritam sekciji.
„Dialectic of Ignorance“ nije album koji možete slušati u bilo kom trenutku ili raspoloženju, i od slušaoca zahteva veliku dozu muzičkog avanturizma i slobode, koja ne priznaje nikakve granice koje postavljaju poznate muzičke norme.
