Kaili Blues [2015]
Yongzhong Chen, Yue Guo, Linyan Liu ...
Priča, na neki način i road-trip, o lekaru srednjih godina i bivšem robijašu koji se dao u potragu za svojim mladim nećakom . Film, između redova po kojim prati ovu osnovnu priču, predstavlja jednu elegičnu poeziju (delom pisanu i od strane reditelja Bi Gana), setno podsećanje davnih kineskih tradicija, a onda se pretapa, isto tako poetski i intuitivno, u neverovatni eksperiment u okvirima bioskopskog vremena i prostora.
Sa svojim nenametljivim i nenapadnim pokretima kamere, reditelj formira slikom i bogatim tonovima fondacije budističkog poimanja i filozofije da su prošlost, sadašnjost i budućnost u sinergiji potpuno neodrživi. Jedno neobično, skoro magijsko i nekonvencionalno putovanje kroz otvorene i zatvorene prostore gde staro nestaje i biva srušeno i uništeno u korist novog i nadolazećeg, donosi nov kinematografski izražaj i što je posebno interesantno, sve to u domenu filmskih početaka goreimenovanog reditelja.
Ono što je highlight ovog filma, ujedno i njegova kulminacija je dugi, pokretni kadar, iz ruke, u trajanju od 41.minuta koji prati glavnog lika kroz mali, zabačeni grad Dangmai. Kroz blatnjave lokalne puteve mogu se videti runirana stara zdanja a u pozadini novi blokovi u izgradnji.
Odličan kontrast koji se, pomenuo sam, provlači kroz ceo film kao spojiva nit. U ovom dugom snimku, kamera ne stoji u fokusu samo na glavnom liku već se okreće i prati ostale lokalce, muškarce i žene, njihove povezane priče, njihove očajničke pokušaje da pobegnu iz ove sredine pa sve do veza glavnog lika sa prošlošću.
Izvanredna koreografija, deluje sasvim prirodno i ima, tu i tamo, nesavršenih detalja ali je i to mikronski deo koji može odvojiti pažnju i naterati vas da odlutate od filma. Stalno insistiranje na kružnom kretanju kamere, kadrovi sa kamerama postavljenim u krugu od 360 stepeni oko lokalaca u Kailiju, vešto objašnjavaju slikom esenciju priče. Glavni junak Čen se zapravo vrti u krug, jedva držeći kraj sa krajem, predstavlja jednu veliku naciju koja je na klackalici između problematične i teške prošlosti i naletom novih stvari u budućnosti.
Za jedan rediteljski prvenac, film nudi više nego što možete očekivati. Bi Gan je ozbiljno shvatio svoj zadatak i precizno, po „P.S.“-u odradio sve po maksimumu koji mu je bio na raspolaganju. Siguran sam da je ovo jedan ako ne i najbolji rediteljski debi u poslednjih 5 godina. Topla preporuka, posebno za ljubitelje azijske kinematografije.
