The Deer Hunter [1978]
Majkl Ćimino (Michael Cimino) je umro noćas u 77. godini. Međutim, njegov antiratni masterpis The Deer Hunter živeće zauvek u srcima ljubitelja sedme umetnosti, naročito onih koji su ga gledali osamdesetih, i onih koji se sa setom sećaju tih godina.
U čuvenom RTSovom ciklusu prikazivanja oskarovaca sredinom osamdesetih godina prikazan je između ostalih klasika, naravno i Lovac na jelene. Mlađe generacije, koje se ni na koji način ne sećaju ratova, ostale su zatečene prizorima količine stradanja, kako fizičkog, tako i mentalnog, koje je Ćimino maestralno portretisao.
Naprosto, nemoguće je ne saosećati sa sudbinom Nika (Christopher Walken), kojeg 'igranje' ruskim ruletom u zatočeničkom kampu, dovodi do ilegalnih kladionica Sajgona, i fatalne sudbine nakon susreta sa Majkom (Robert De Niro), u jednoj od najčuvenjih filmskih scena ikada zabeleženih na filmskoj traci.
Međutim, The Deer Hunter je genijalan na skoro svim poljima vizuelne estetike. Scena opraštanja u pabu uz You're Just too Good to Be True... naprosto oduzima dah svojom naivnošću i suptilnošću. Stenli Majersova Kavantina se savršeno muzički uklapa u ton i ambijent pensilvanijskih magičnih krajolika. Scenografija je minuciozno oslikana. Scene lova na jelene su i emotivne i tragične i na specifičan način anticipiraju događaje u Vijetnamu, i dramsku tranziciju i fatalni obrt.
Poseban segment su scene iz ratom zahvaćenog područja. Haos, ludilo i besmisao rata Ćimino portretiše brutalno i hladno. Spasavanje od egzekucije Ćimino ne predstavlja kao pobedu, već kao poligon za tragično prikazivanje posledica koje mučenja, ubistva, smrt i razaranja donose ljudima i njihovim sudbinama.
Možda dugačak za današnje standarde, ali vredan svakog minuta, The Deer Hunter je savršen klasik za repriziranje, i sjajan pokazatelj kakav je Ćimino perfekcionista bio u to vreme.
