Bacurau [2019]
Bacurau je apsolutno skretanje sa narativnog kursa brazilskog autora Klebera Mendonke Filja, koji je uspostavio sa prethodnim filmovima Neighbouring Sounds i Aquarius.
Ova politčka alegorija je palpično poigravanje sa radikalno desničarskim strujanjima u Mendonkinom rodnom Brazilu.
Na prilično bizaran način mračnom procesijom, kojoj prethodi simoblično rasipanje mrtvačkih kovčega iz kamioneta, autor filma nas vodi u udaljene i slabo razvijene brazilske vrleti, gde pijaća voda i jestiva dobra predstavljaju privilegiju preostalog stanovništva.
U distopično bliskoj budućnosti na periferijama Brazila vode se borbe bandi u najefeknijem Mad Max stilu, za preostale izvore života, međutim, zrna i biserja brazilske kulture su vidljivi na svim koracima, a Mendonka Filjo pre svega insistira na neuništivosti domorodačkog duha i njegovoj sposobnosti da odoleva svim pretnjama u prošlosti.
Najnovija pretnja dolazi u vidu dobro obučene, ali uvrnute terorističke grupe (simbolično američkog porekla), koja uz pomoć kvislinga želi da fizički uništi preostalo stanovništvo.
Ono što Bacurau drastično razlikuje od Mendonkinih prethodnih radova jeste otvoreni odnos prema eksplicitnom nasilju i gotovo namerno trešerski i andergraund pristup narativu, koji se pripisuje želji da se napravi omaž Džonu Karpenteru (Assault On Precinct 13), ali i Kurosavi (Seven Samurai) i Hauardu Hoksu (Rio Bravo), što Bacurau i njegov autor višestruko naglašavaju.
Istorijske reference i kulturolške potke ni u kom slučaju ne smanjuju uživanje u apsurdnim vinjetama i nelinearnim narativnim konstrukcijama, već samo dodaju na kvalitetu ovog bizarnog i neuobičajenog kinematografskog ostvarenja, koje gotovo da nema parnjaka u novijoj istoriji sedme umetnosti.
