Band Aid [2017]
Rediteljski debi Zoi Lister-Džouns je interesantna muzički orijentisana romantična komedija, puna efektnih dijaloga.
Džounsova temelji priču na hipotezi po kojoj kreativno delovanje i izražavanje, odnosno zajednički rad su neka vrsta osnove za harmonično funkcionisanje veze njenih junaka, Bena i Ane.
Njih dvoje će, kako bi spasili vezu, iz garaže izvući stare muzičke instrumente i krenuti da stvaraju pesmice čija je dominantna tematika sukobi i nesuglasice parova. Sa njima u avanturu krenuće i uvrnuti komšija na bubnjevima, kome je Džounsova nadenula neku vrstu poremećaja ličnosti.
Sve to zvuči manje-više interesantno, kreativni proces je prilično ekonomično i sažeto prikazan, dramatizacija je taman toliko napeta i nabijena tenzijom kako bi i najprosečniji gledalac bio zadovoljan, i sve to u krajnjoj instanci ne odmiče od gomile sličnih romantičnih komedijica.
Sličnosti sa Karnijevim (John Carney) ostvarenjem Once su neminovne, jer je bazična premisa gotovo preslikana, s tom razlikom što mudri Irac otvara prozor različitim tumačenjima završetka, dok Džounsova u stilu modernog američkog romantizma zatvara kontrukciju pozitivistički.
Međutim, s obzirom da je ovo autorkin prvenac, vredi istaći da ima osećaj za konstrukciju kvalitetnih dijaloga, fino iznijansiranu karakterizaciju i zanimljivu improvizaciju o okviru zadate forme, što joj možda u perspektive donese u budućnosti zanimljive rezultate na polju rediteljskog delovanja.
