Ispovesti kanadskog šamana
Pre nekoliko godina imao sam veliko zadovoljstvo da budem na nastupu Father John Mistyja aka Josh Tillmana. Bio je to solo nastup, on sam sa akusičnom gitarom. Izašao je na binu, zauzeo karakterističnu pozu, i u tišini, par trenutaka gledao u zanemelu publiku. Harizma ovog čoveka je neverovatna. Da sam imalo religiozan, verovatno bih poverovao da se upravo odvija “second coming” i da je preda mnom reinkarnacija Isusa. Publika je do kraja, gotovo u transu pratila njegov nastup, gledala kako otvara dušu svojim pesmama, gutala njegove veoma inteligente opaske u pauzama. Da Josh ikada poželi da bude propovednik svoje religije, verovatno bi bio veoma uspešan u tome. Ili je to možda samo Joshova persona Father John Misty, kanadski šaman. Sam Josh je priznao da je na stvaranje lika Mistyja imala uticaja publika, koja je više volela da na njegovim nastupima sluša “propovedi” između pesama nego same pesme, a sigurno i legendarno putovanje samootkrivanja duž zapadne obale, verovatno začinjeno nekim “pečurkama”.
Sam Josh Tillman je do “rođenja” Father John Mistyja imao iza sebe nekoliko solo albuma kao i dva albuma sa bendom Fleet Foxes, gde je bi na poziciji bubnjara, ali je očigledan njegov uticaj na same pesme Fleet Foxes.
Prvi album Fear Fun je fantastičan album. I Love You, Honeybear je vise od toga. Na njemu se prepliću osećanja strasti i razočaranosti, nežnosti i besa, povremeno je veoma ciničan ali i do bola iskren. Kako je Tillman u svojim korenima folk pevač, on svojom muzikom i tekstovima čini da publika veruje da on pred njom otvara najdublje i najmračnije predele svoje duše, što on, verovatno, na neki njemu svojsten, uvrnut način i radi.
Kao što sam Tillman kaže ljubav kao fenomen je osnova tema ovog albuma. Chateau Lobby #4 (In C For Two Virgins) govori o njegovom prvom susretu sa sadašnjom suprugom. True Affection deluje kao elektronika 80tih. The Night Josh Tillman Came to Our Apartment je pop pesma koja odlično karakteriše Tillmanovu ličnost, predivna pop melodija koja prati stihove koji oslikavaju njegov mračan i uvrnut smisao za humor. U The Ideal Husband peva o svojim manama i želji da se menja /I said, Baby, /I'm finally succumbing/Said something dumb like I'm tired of running/Tired of running, tired of running...
Tillman ne propušta priliku da se ruga institucijama modernog života, kapitalizmu, religiji i komercijalizaciji ljubavi. Bored In The USA podsmehuje se problemima i manama američkog načina života i problemima srednje klase /Oh, they gave me a useless education/And a subprime loan/On a craftsman home/Keep my prescriptions filled/And now I can't get off/But I can kind of deal/Oh, with being bored in the USA, ili bolna slika ljubavi u svetu u kome živimo u Holy Shit - /Oh, and love is just an institution based on human frailty/What's your paradise gotta do with Adam and Eve?/Maybe love is just an economy based on resource scarcity/Whatifail to see is what that's gotta do with you and me...
U odnosu na prethodni album većina pesama u pozadini ima predivnu orkestraciju. Tillman svoj glas koristi kao instrument još više ističući skladnost melodija. Pesme su veoma bogato aražirane, pa imam utisak da sa svakim novim slušanjem otkivam nešto novo. “Sitni” detalji su ono što ovaj album čine još lepšim, steel gitara u Strange Encounter, solo na trubi u Chateau Lobby #4 (In C For Two Virgins)… Produkcija Johna Granta i Johnatana Wilsona i uklapanje svih tih detalja samo je pomogla da ovaj album postane pravo remek-delo.
