The Delines – The Imperial [2019]
Willy Vlautin se, nakon 20 godina rada sa bandom Richmond Fontaine, etablirao kao cenjeni muzičar ali i ime koje se, pre svega, prepoznaje po književnim delima. Od 2004. godine napisao je pet romana, od kojih su The Motel Life i Lean on Pete ekranizovani, da bi kao dugometražni filmovi, po brojnim svetskim festivalima, došli do zasluženih nagrada.
Iako se činilo da je zbog ovoga njegova muzička karijera na zalasku, nova inspiracija mu je stigla u vidu anđeoskog glasa pevačice Amy Boone, koja je sa sestrom Deborom Kelly činila okosnicu banda Damnations TX. Deborah je pevala na albumu The High Country Richmonda, ali je zbog trudnoće izostala na pratećoj turneji, što je Amy stavilo u žižu događanja. Slušajući je kako peva, Willy je počeo da sanjari o zajedničkom bendu, u kome će moći da narciju predstavi iz ženskog lica, koristeći predivan glas Boonove.
San je ubro postao java i novoformirani band The Delines je 2014. godine objavio svoj debi album Colfax. Nažalost, u toku pripremanja drugog albuma, marta 2016. godine Amy je doživela ozbiljnu saobraćajnu nesreću, što je sudbinu ovog projekta stavilo pod znak pitanja. Tri godine kasnije, The Delines ipak objavljuju The Imperial sa originalnom pevačicom.
Već od prvih taktova „Cheer Up Charley“ bivamo uvučeni u jedan melanholično-mračni svet, u kome se ljubavne i životne priče likova sa margine smenjuju kao na traci. Za tri godine, koliko se snimanje ovog albuma produžilo, Vlautin je pesme tekstualno i muzički doveo do savršenstva, tako da narativi o slomljenim likovima kao što su Charley i Lorna dobijaju neverovatnu dozu autentičnosti, poput reči „...There ain't no end to going down“, koje odzvanjaju u pozadini.
„The Imperial“ je soul-balada o hotelskoj sobi, koja podseća tragične noir ljubavnike na neko bolje vreme, dok „Where Are You Sonny?“ peva o destruktivnim nagonima, kao logičnoj posledici blue-collar okruženja. Kao koncept, ova ploča u velikoj meri podseća na Blue Valentines Toma Waitsa. Ipak, prava zvezda na ovom LP-ju je Amy Boone, čiji glas uspeva da „oživi“ sve ove scene i likove, da prikaže kompleksne emocije. Na "Let's Be Us Again" ona poigrava između očajanja i nade, dok na minimalističkoj „Roll Back My Life“ tone u intimne dubine tuge.
The Imperial nudi kombinaciju soula iz kasnih 60ih (i ranih 70ih) i tradicionalnog country zvuka. Iako danas ovo nije neuobičajena pojava, možemo čak reći i česta, The Delines uspevaju da stvore nešto kompletno autentično, dodajući tragično-socijalnu noir notu bezvremenskim ljubavnim pričama. Takođe, ovo je jedan od onih albuma koji traju, i koji vam svakim slušanjem otkrivaju nešto novo.
