It Ends with Us [2024]
"It Ends with Us" režira Justin Baldoni, poznat po svom senzibilitetu prema emotivnim temama, ali u ovom filmu njegov pristup često pada u sentimentalnost, što umanjuje ozbiljnost same poruke. Vizuelna stilizacija, na momente raskošna, više služi da naglasi romantične aspekte priče nego što podržava teže teme kao što su trauma i porodično nasilje. Baldoni se, nažalost, oslanja na klišeiziranu melodramu, što remeti ravnotežu između emotivnog uvida i narativne konzistentnosti.
Naracija filma oslanja se na karakterizaciju Lily Bloom (Blake Lively), glavnog lika, koji prolazi kroz unutrašnju borbu između prošlih trauma i novih emotivnih veza. Međutim, iako Lily nosi težinu priče, njen razvoj ostaje površan, često fragmentisan i neskladno vođen. Flashbackovi, koji su ključni za razumevanje njene prošlosti, povremeno narušavaju tečnost same radnje, ostavljajući gledaoca u stanju konfuzije.
Likovi Atlasa i Rylea, centralni u ljubavnom trouglu, predstavljeni su bez dovoljno dubine, što dodatno slabi narativ. Njihova motivacija deluje nepovezano, kao da su vođeni isključivo potrebom zapleta, a ne unutrašnjim konfliktima. Upravo ovaj nedostatak emocionalne dubine čini film narativno slabim, jer ne uspeva da uverljivo prenese kompleksnost međuljudskih odnosa koje istražuje.
Blake Lively u ulozi Lily daje sve od sebe da uverljivo prikaže lik žene koja se bori sa svojim demonima, ali njena izvedba je često sputana neujednačenim scenarijem i rediteljskim odlukama koje ne podržavaju njenu posvećenost ulozi. Njen trud je evidentan u svakom kadru, ali nedostatak koherentne podrške od strane drugih aspekata filma umanjuje ukupan efekat njene glume. Uloga Lily, koja bi trebala biti emocionalni epicentar filma, često je kompromitovana previše površnim i sentimentalanim prikazom događaja koji su oblikovali njen život.
"It Ends with Us" je film koji postavlja važno pitanje o granicama ljubavi i boli, ali se na kraju gubi u pokušajima da istovremeno bude i lagana romantična drama i ozbiljna socijalna kritika. Film ostavlja utisak neispunjenosti, kao da je bio na pragu dublje emotivne rezonance, ali nikada nije u potpunosti uspeo da je postigne. Iako ima svoje trenutke snage, celokupni rezultat ostavlja gledaoca sa osećajem da film nije u potpunosti iskoristio svoj potencijal.
