KLASIK DANA: Goodbye Girl [1977]
Goodbye Girl, film Herberta Rosa, rađen kao adaptacija dela Nila Sajmona, jedan je od onih danas verovatno zaboravljenih bisera sedme umetnosti.
Snimam u jednom od nafilmičnijih gradova na svetu, u zlatnoj dekadi ne samo tog modernog metropolisa, već i u doba procvata mode, hipsterskih trendova, fanki muzike, dominacije subkulture Harlema i hipkulture Grinič Vilidža, Goodbye Girl predstavlja savršen primer kako se ozbiljno delo adaptira za bioskopsko platno ne vređajući inteligenciju gledaoca, niti preterano podilazeći snobovskim elitima.
Tako dolazimo do priče o samohranoj majci sa malom, ali starački mudrom devojčicom, koja svoje njujorško bitisanje neuspešne glumice baštini između emotivno iscrpljujućih veza sa muškarcima, koji joj osim ožiljaka na duši ostavljaju i breme nesigurnosti u buduće ljubavi.
Rapidni dijalozi na nivou najboljeg teatralnog dela bivaju perfektna podloga za ulazak na scenu Ričarda Drajfusa, u ulozi posvećenog mladog glumca u potrazi za brodvejskim snom. Uloga koja će mu te iste 1977. godine doneti Oskara, jedna je od onih koja se praktično sanja celog života, jer scenario dozvoljava različite karakterne varijacije, šekspirovske jezičko-glumačke uzvišene improvizacije, kao i magičnu dozu implementiranja sopstvene ličnosti.
Ova romantična komedija, iako u sižeu sadrži za današnje standarde naizgled sažvakanu, otrcanu ili patetičnu priču o ženi koja čeka princa na belom konju, zapravo je puna životnosti i prostih mudrosti, kao i uzajamne potrebe o neophodnoj dozi ljudskosti i razumevanja među ljudima, nešto što ne poznaje vreme, mesto ili bilo koju barijeru ili granicu.
