Get Out [2017]
Pre nego sam pogledao "Get Out", saznao sam nešto više o piscu i reditelju filma, Džordanu Pilu (Jordan Peel) i iznenadilo me je što je poznat široj publici (mnogo više američkoj nego evropskoj) po svojim rolama i radu u komedijama. Nakon toga, pročitao sam kratki siže filma i sve je govorilo o tome da se, u osnovi, radi o filmu kojem je intencija da bude klasifikovan kao horor. Opet, inicijalna priča počinje sa ljubavnim parom bele (ona) i crne (on) puti, što je, ne slučajno i paralela sa životnom situacijom samog autora, Džordana Pila. Naime, on je u vezi sa Čelzi Pereti, američkom komičarkom. Osnovna ideja je potekla od te, sasvim normalne ljubavne priče ali, u situaciji u kojoj se Amerika nalazi danas i rasnim tenzijama pa i sukobima sa establišmentom, očekuje se da tu postoji neki "twist".
Iako sam film zaista čvrsto stoji na svojim nogama, može se naslutiti bar neka dodirna tačka sa opštepoznatim filmovima tipa "Stepford Wives" (original iz 70-ih i rimejk iz 2004.) i recimo, neću preterati, "Deliverance" Džona Burmana (John Boorman) iz 1972. U obe pomenute reference, kao i u "Get Out" posebno je naglašeno otuđenje glavnog karaktera u nepoznatoj i potencijalno opasnoj sredini tj. okruženju. Taj glavni karakter zaista dobro interpretira mladi engleski glumac Danijel Kaluja (Daniel Kaluuya) sa svojom emotivnom stranom koja je prihvatiljiva širem auditorijumu. Njegova partnerka, Alison Vilijams (Allison Williams) je kosmopolitanka, čija yin-yang uloga samo na momente ispada iz klišea.
Ono što je mene privuklo i što je strašnije od horor scena koje možemo očekivati su odjeci jednog stvarnog, prisutnog sveta u obliku terora koji se sprovodi na velikom ekranu. Zaplet je (nadam se) potpuno nerealan i nemoguć, ali je društvo koje ga proizvodi itekako stvarno i prisutno i možemo sve to videti na vestima u zadnjih par godina koje nam dolaze preko okeana. Film pojačava te strahove koji se nalaze u realnom okruženju i prezentuje ih u ljusci horor ostvarenja. Jedan mali ali ambiciozni poduhvat u okviru žanra koji postaje prezasićen adrenalinskim nasiljem sa previše krvavih scena.
Opet, film neumitno pada u drugom i finalnom delu što se očekivanja sa starta tiče, ali i to ne može ovo delo baciti u isti koš sa B produkcijskim iživljavanjima koja nastaju u serijama. Konačni produkt je jedan retko dobar, jeziv film, koji može "proći" i kod gledalaca koji ne gledaju/izbegavaju horor i kod onih koji vole ovaj žanr. Možda je trebalo da bude još malo "tvrđi" što se konačnih scena u pogledu same priče (ne krvavih scena) tiče ali i ovako, imaće zadovoljavajuću ocenu šire publike.
