Penda's Fen [1974]
Penda's Fen nam dolazi kao produkt iz sedamdesetih godina, najbolje televizijske kuhinje na svetu, a to je naravno britanski BBC.
Režiju potpisuje legendarni Alan Klark (Alan Clarke). Međutim, istinski heroj ovog filma je scenarista i sjajni dramaturg Dejvid Radkin (David Rudkin).
U uvodnom delu televizijske projekcije filma, Radkin je snimljen kako govori o suštini projekta baš na mestu gde su snimane i najčuvenije scene, unoseći tako dodatan elemenat saspensa u ovaj pastoralni horor.
Iako stilski i tehnički naivan iz današnje perspektive, Penda's Fen sa narativno-filozofske tačke gledano predstavlja sve najbolje što nam jedna ozbiljna televizijska produkcija može pružiti. Priča pleni svojom emotivnom dubinom prateći adolescenta, koji odrasta kao usvojeni vikarov sin, suočavajući se sa ruralnim okruženjem, konzervativnim obrazovnim sistemom, homoerotskim snovima, i razmišljanjima o dobru i zlu, a sve kroz prizmu paganskih verovanja iz prošlosti sažetih u oratorijumu Edvarda Elgara Gerontijusov san.
Međutim, to nije ni delić dramsko kontemplativnog mozaika ovog filma. Religijska dogma Manihejstva zauzima jedno od centralnih poglavlja u filmu, sa svojim kosmološkim dualizmom koji sačinjava večita borba između dobra, duhovnog sveta svetla, i zla, materijalnog sveta tame.
Potom, uloga kralja Pende, i njegova epizoda na kraju daje filmu metaforičnu, kao i metafizičku notu. Penda, u sukobu sa modernim majkom i ocem Engleske, iskaljuje sav svoj gnev na savremene političke, religijske i sociološke postulate države, koji osuđuju dete zbog svoje fizičke, seksualne i emotivne nezrelosti.
Krug biva zaokružen činom postavljenja deteta na presto buduće države i njenog uređenja, uz obećanje da se očuvaju priroda i drevne civilizacijske tekovine.
