Uncut Gems [2019]
Josh Safdie: Gamblers, in general, have the most insane, almost nauseatingly optimistic point of view. So the universe he sees is one that’s filled with impossible possibilities.
Braća Safdie (Safdie Brothers) su već sada u familijarnom smislu gledano legitimni naslednici braće Koen, od kojih se stilski razlikuju, ali sa kojima dele veliku posvećenost i enormnu ljubav prema sedmoj umetnosti.
Njihov treći film Uncut Gems jedan je od najboljih pokazatelja kako se jedna simplifikovana ideja rađa, raste i nadilazi formu jedne potresne drame, kako bi se razvila u jedinstvenu umetničku viziju.
Braći Safdi je nesumnjivo legendarni Robert Altman uzor u pogledu stilske i narativne upotrebe filmskih obrazaca, a Altmanov California Split, iako u mnogome različit, dosta nalikuje onome što su braća Safdi hteli da kažu kroz film Uncut Gems.
Ali, pristup emotivnoj priči o kockarskoj zavisnosti, i načinu na koji je Adam Sendler izvršio perfektinu egzekuciju dramske role, mnogo više nalikuje filmovima Owning Mahowny, The Cooler i Hard Eight, gde autori prosto teraju gledaoce da saosećaju sa sudbinama ljudi koji, iako dobrano oboleli od 'zlatne groznice', i dalje poseduju delić ljudskosti kojim kupuju empatiju.
Sendler igra na kartu spoljašnje pojave, koja pleni toplodušnošću i čini ga ranjivim u očima posmatrača, i to je upravo ona karta na koju junak filma Uncut Gems igra, kockajući se iznova i iznova, kako bi se izvadio iz prethodnih dugovanja, ne mareći previše na mortalnu opasnost od gangstera koji ne vide njegovim očima krupne mahinacije.
Uncut Gems svoju premisu vrti oko klasičnog mekgafin simbola – šarolikog opala, koji je stigao iz Etiopije, i koji će poslužiti kao okidač vlasniku trgovine dijamantima za jednu od njegovih kružnih kockarskih šema, koja bi u svom finišu trebalo da rezultuje zadovoljavajućim ishodom za sve učesnike igre.
Duboko izgubljen u svojoj adrenalinskoj fantaziji i kakofoničnom svetu uvrnutih zvukova, junak filma nas zajedno sa braćom Safdi vodi u konstantno neprijatno putovanje, gde nevolja produbljuju svoje kanale i u svom bizarnom vrtlogu iluzija galopirajući najavljuje klimaks.
Šokantno osećanje neprijatnosti koje obhrva viziju posmatrača ubrzo nakon završetka filma, biva zamenjeno poštovanjem prema delu braće Safdi i njihovoj viziji umetnosti naracije, koja nadaleko nadilazi današnje standarde moderne kinematografije.
