Tower [2016]
Zloglasni Univerzitetski toranj u Ostinu, glavnom gradu Teksasa, 1. avgusta 1966. godine, postaće poprište krvavog masakra, događaja koji će na neki način postati obrazac za delovanje raznih psihopata širom sveta, a pre svega u Americi.
Kit Mejtlend režiji pristupa rotoskopski, u stilu Linkleterovih Waking Life i A Scanner Darkly, odnosno filmova kao što su Waltz with Bashir, Chicago 10 i Bakšijevi rani radovi, i to sa sobom nosi izuzetan efekat. Stilski i vizuelno moćna, potresna i dramatična priča dobija svoje magično obličje.
Za razliku od TV filma iz ’75 The Deadly Tower, sagledanog iz ugla Vitmena (mladi Kurt Rasel), Mejtlendov Tower sagledava priču iz perspekiva različitih preživelih svedoka i učesnika u nemilom događaju.
Fokus je na osmomesečnoj trudnici, koja zapravo biva prva pogođena iz snajpera sa vrha tornja. Njeni minuti provedeni na užarenom pločniku ispred univerzitetske zgrade, koju su predstavljali brisani prostor i strelište za Čarlsa Vitmena, sačinjavaju centralni korteks i katarzični pik filma.
Rotoskopsko uobličavanje i retrospektiva događaja pokriveni su impresivnom dokumentarnom građom, kao i audio zapisima radio izveštavanja tog dramatičnog dana. Preživeli svedoče putem svojih retrospektivnih rotoskopskih parnjaka negde do polovine filma, a onda ih Mejtlend pretvara (preživele) u njihova današnja obličja... efekat je krajnje zanimljiv i duboko emotivan.
Tower je višestruko impresivno i značajno filmsko dostignuće. Film svakako postaje istorijski značajan, međutim, još moćnje deluje na vizuelnom i narativnom polju dokumentarne estetike, te tako postaje a must-see, i instantni masterpis.
