Porridge Radio - Clouds in the Sky They Will Always Be There for Me [2024]

Jan 19, 2025

Porridge Radio

Clouds in the Sky They Will Always Be There for Me

Secretly Canadian / 2024

U eksploziji gomile dobrih bendova koji dolaze sa britanske muzičke, pre svega nezavisne scene, brajtonski bend Porridge Radio, sa odlična tri albuma “Rice, Pasta and Other Fillers”, “Every Bad” i “Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky” etablirao se kao jedan od nainteresantnijih i najoriginalnijih.

Njihov najnoviji album “Clouds in the Sky They Will Always Be There for Me” je poput duboke meditacije o emocionalnoj otpornosti i ljudskoj krhkosti. Svaka pesma je delikatna nit u tapiseriji protkanoj introspekcijom, bolom i trenucima tihe pobede, stvarajući zvučni pejzaž koji oscilira između eterealnog i sirovog.

Gitarske melodije na albumu ističu se svojom dinamikom i emotivnom snagom. Uz minimalističke ali efektivne rifove koji u pesmama poput "Anybody" i "Lavender, Raspberries" donose sirov intenzitet, dok suptilnije melodije u "God of Everything Else" dodaju dirljivu introspektivnost. Gitarske deonice često prelaze iz nežnog prebiranja u eksplozivne crescende, što stvara osećaj napetosti i oslobađanja koji prati narativ pesama.

Ritam sekcija, sa svojom preciznom i povremeno hipnotičkom osnovom, pruža čvrst temelj pesmama, posebno u "Sleeptalker" i "You Will Come Home." Bubnjevi i bas često rade u tandemu, stvarajući pulsirajući ritam koji vuče slušaoce kroz emocionalne preokrete albuma. Njihova sinergija donosi osećaj kretanja i evolucije, naglašavajući promene u atmosferi i tonu pesama.

Klavijature igraju ključnu ulogu u stvaranju eterealne atmosfere koja se provlači kroz album. U "In a Dream I’m a Painting" i "Wednesday," klavirski tonovi lebde iznad ostalih instrumenata, dodajući sloj sofisticirane melanholije. Njihova prisutnost je suptilna, ali značajna, pružajući delikatne melodijske linije koje produbljuju emotivni uticaj pesama.

Album otvara pesma "Anybody," gde oskudna instrumentacija dostiže frenetični vrhunac. Ponavljajući refren "I don’t know anybody else, I don’t want to know, anybody else" sažima opipljiv osećaj izolacije i žudnje. Pesma nas uvlači u svet gde su unutrašnje borbe ogoljene, ostavljajući nas u refleksiji vlastitih osećanja.

Sledi "Hole in the Ground," sablasna pesma koja priziva slike zarobljenosti u nestvarnom, gotovo košmarnom pejzažu. Suprotstavljanje delikatnih melodija sa težinom stihova Dane Margolin stvara dihotomiju lepote i očaja, kao da nas vodi kroz lavirint sopstvenih misli dok tragamo za neuhvatljivim mirom.

"Lavender, Raspberries" je poput zvučna oluja, obuhvatajući haotično, ali katarzično oslobađanje nagomilanih emocija. Pesma plovi kroz talase intenziteta, gde igra tišine i buke odražava burno putovanje samootkrivanja i prihvatanja. Vokal Dane Margolin, oscilira između nježnih šaptaja i strastvenih krikova, oživljava ovu emotivnu vožnju.

Ovo duboko lično emotivno putovanje se nastavlja sa "God of Everything Else," pesmom ispunjenom blagom melanholijom. Aranžmani sa gudačkim instrumentima dodaju sloj dirljivosti dok Margolin istražuje teme identiteta i oproštaja. Refren "I try to forgive myself for wanting to be somebody else" rezonuje sa svakim ko se bori sa samoprihvatanjem, čineći ovu pesmu tihim, ali snažnim sidrom albuma.

"Sleeptalker" menja atmosferu svojim uvodom sa primesama džez-a, koji postepeno prelazi u teksturisan, gotovo hipnotičan zvučni pejzaž. Struktura pesme, karakteristična po svojim ponavljajućim motivima, ogleda cikličnu prirodu nerešenih misli i snova, uvlačeći slušaoca u stanje transa gde se stvarnost zamagljuje sa podsvesnim maštanjima.

U "You Will Come Home," album poprima ritmičniji zaokret, sa pulsirajućim ritmovima koji stvaraju osećaj kretanja i isčekivanja. Refren "I’ll do anything to see it again" isporučuje se sa gorljivom hitnošću, hvatajući suštinu žudnje i neumornog traganja za povezanošću.

"Wednesday" predstavlja postepeno razvijanje zvuka, počinjući sa minimalističkim aranžmanima koji se polako grade u bujan crescendo. Ova pesma pokazuje sposobnost albuma da balansira suptilnost sa grandioznim, dok su veoma lični stihovi obavijeni slojevima instrumentalne složenosti, stvarajući narativ koji je i intiman i prostran.

"In a Dream I’m a Painting" obavija slušaoca aurom sna, gde meke melodije lebde bez napora, stvarajući spokojnu, ali sablasnu atmosferu. Eterealni kvalitet pesme nudi trenutak predaha, pozivajući na introspekciju i osećaj potpunog mira usred emocionalnog intenziteta albuma.

"I Got Lost" uvodi osvežavajuću akustičnu jednostavnost, sa isprepletenim vokalima i nježnom instrumentacijom koja izaziva osećaj topline i nostalgije.

"Pieces of Heaven" prikazuje eksperimentalni duh, uključujući gitarski arpedjo i suptilne flaute koje dodaju hirovitu teksturu. Ova pesma zalazi u nove zvučne teritorije, obogaćujući tapiseriju albuma dodirom neočekivanog, dok održava prevladavajuću temu introspektivnog istraživanja.

Pesma koja zatvara album, "Sick of the Blues," nudi katarzično oslobađanje, sa uzbudljivom energijom koja kontrastira sa preovlađujućom melanholijom albuma. Deklaracija "I’m sick of the blues, I’m in love with life again" sažima narativ obnove i nade, pružajući prikladan zaključak emocionalne odiseje.

"Clouds in the Sky They Will Always Be There for Me" je svedočanstvo o sposobnosti benda Porridge Radio da stvore duboko rezonantno i kohezivno delo. Kroz svoju delikatnu ravnotežu sirovih emocija i složene muzikalnosti, album poziva slušaoce da istraže složenosti ljudskog iskustva, nudeći utehu u svom iskrenom prikazu ranjivosti i snage.