They Might Be Giants - I Like Fun [2018]
They Might Be Giants svakako možemo smatrati džinovima, bar u okvirima muzike kojom se bave i to znatno više zbog vremenskog perioda od preko 35 godina koliko postoje i dvadeset albuma prilično ujednačenog kvaliteta koje su objavili, dok što se opšte popularnosti i uticaja na muzičku scenu onda bi tačnije bilo reći da su oni nekada bili džinovi. They Might Be Giants osnovali su John Flansburgh i John Linnell još 1982.godine, i oni su i jedni stalni članovi benda dok su od samog početka kroz postavu prošli brojni muzičari.
They Might Be Giants u osnovi nikada nisu napuštali dobro proverene meldoijske paterne, sa kojima su tokom karijere ekperimentisali nanoseći na već proverenu konstrukciju raznolike muzičke slojeve i motive.
„I Like Fun“ je po tome tipičan They Might Be Giants album, i ako niste baš veliki ljubitelj benda koji ih verno prati, tokom više od tri decenije karijere biće vam pomalo teško da faze u razvoju benda i albume koje oni predtavljaju razlikujete jedne od drugih. Ipak ono što se ne može osporiti ovom bendu je da znaju da stvore lepe melodije koje je veoma prijatno slušati, jedino je pitanje koliko će trajan utisak te melodije ostaviti na slušaoca i da li će ostati da se motaju po glavi i dugo nakon slušanja.
Kroz petnest pesama koliko ih ima na ovom albumu, They Might Be Giants nam upravo nude konstukciju pesama već gore pomenutu. Na standardnoj melodičnoj pop osnovi imamo zanimljve pesme poput naslovne „I Like Fun“ u kojoj je glavna uloga prepuštena duvačima što pesmi daje pomalo karnevalsku atmosferu.
Sa druge strane imamo klasične gitarske pop stvari poput veoma dobre „Let's Get This Over With“ koje u sebi nosi muzičke motive, posebno u vokalnim aranžmanima po kojima su They Might Be Giants postali proznatljivi tokom karijere, ili power pop „The Bright Side“ „When the Light Comes On“, uvrnute „McAfferty's Bib“.
Čak i kada pevaju o mračnim temama poput smrti kao u stihovima „We die alone we die afraid / We live in terror we're naked and alone / And the grave is the loneliest place“ u „Last Wave“ ili „I left my body / And I went on a journey / And I forgot where /I left my body“ u I“ I Left My Body“ pa čak i o sopstvenim posmrtnim ostacima u „Mrs. Bluebeard“ They Might Be Giants zvuče veselo i poletno, što je deo njihovog uvrnutog šarma kojim zrače tokom cele svoje karijere.
„I Like Fun“ ne donosi ništa specijalno novo u karijeri They Might Be Giants, ali deluje kao da se članovi benda veoma dobro zabavljaju stvarajući muziku i u tome neizmerno uživaju i ne vidim zašto to ne bi nastavili i u budućnosti.
