The Dream Syndicate - How Did I Find Myself Here? [2017]
Skoro trideset godina nakon objavljivanja prethodnog albuma, računajući dvadeset i četiri godina pauze, Steve Wynn i ekipa postavljaju pitanje: Kako sam se našao ovde?
Kada je 1982. godine izašao njihov prvenac The Days Of Wine And Roses, oni su bili band iz Californije i samim tim deo Paisley Underground scene, zajedno sa The Bangles, The Rain Parade, Green on Red i The Long Ryders. Za razliku od ostalih bandova, koji su bili opsednuti sunčanom stranom šezdesetih, The Dream Syndicate je vukao inspiraciju za svoj zvuk sa East Coasta, tačnije iz zaveštanja The Velvet Undergrounda i Bob Dylana. Ova kombinacija pokazala se kao idealna, odnosno Dani Vina I Ruža su postali jedan od esencijalnih albuma gitarskog noise rocka osamdesetih, a Steve Wynn, Karl Precoda, Kendra Smith i Denis Duck rezervisali su svoja mesta u panteonu američke alternative.
Kako su osamdesete odmicale, tako se i The Dream Syndicate osipao, kretao ka komercijalnijim vodama i ispeglanijem zvuku, da bi izdao svoj poslednji album Ghost Stories 1988. godine. Nakon nekoliko turneja, na kojima je Wynn sa svojim bandom The Miracle 3 svirao pesme The Dream Syndicata, 2012. godine predstavio je novu postavu ovog banda na BAM festivalu u Barceloni. Svirke su se nastavile a sa njima i materijal za novi LP.
Neizbežno je poređenje ovog albuma sa njegovim dalekim prethodnicima, ali to nije nimalo jednostavan zadatak. Novi zvuk TDS-a je jednako bučan, težak i tripozan kao što je i bio, samo što se umesto čiste nefiltrirane energije više oslanja na iskustvo i spreman je da to iskustvo rastegne do krajnjih granica.
Prva pesma Filter Me Trough You ima nešto laganiji tempo ali nosi mračniji alt-pop vajb sa savršenim gitarama. Glide prati tempo i repetativno, nalik na mantru, ponavlja stihove: "I just glide, I may never get higher, I don’t have to come down, I don’t have to come down, I just glide..." čini se da je duh Sterling Morrisona uzeo gitaru i pridružio im se. Out Of My Head je najtvrđa stvar dok 80 West ima sličan zvuk uz koji Wynn slaže noir priču u svom stilu.
Like Mary je kao kontrast najnežnija, sa vokalima iz pesmarice Lou Reeda. Naslovna pesma ima funk groove sa jazziranim instrumentalima, preko kojih se postavlja pitanje sa početka ovog teksta: "A prodigal son who could not go on, How did I find myself here? Open wide and swallow the tide, How did I find myself here?". Sa trajanjem od preko 11 minuta, ona predstavlja sonični vrhunac albuma. Nakon toga dolazi gostovanje Kendre Smith, kultne figure i originalnog basiste, na pesmi Kendra's Dream, za koju je napisala stihove i na kojoj peva. Hipnotički, eksperimentalni kraj putovanja, kojim se krug zatvara i dozvoljava da se iznova otpočne.
How Did I Find Myself Here zvuči samouvereno i usvirano, više nalik na bandove iz devedesetih koji su nastali pod jakim uticajem TDS, kao što su Wilco, Yo La Tengo ili My Morning Jacket nego na njih same. Istovremeno ovo je jedno od njihovih najkompaktnijih izdanja, koje stoji rame uz rame sa The Days Of Wine And Roses. Iako Karl Precoda nije učestvovao na ovom izdanju, Jason Victor je definitivno pokazao da je kilometraža koju je prešao sa The Miracle 3 bila dovoljna i da je više nego dostojan da se pojavi u ovakvom sastavu. Svež početak za stare favorite.
