The War on Drugs - I Don't Live Here Anymore [2021]

The War on Drugs
I Don't Live Here Anymore
Atlantic / 2021
8.7
9

Za razliku od prethodna dva “Lost in the Dream”  (2014) i “A Deeper Understanding” (2017), peti album filadelfisjkog benda The War on Drugs,  “I Don't Live Here Anymore” nema pesama koje hvataju na prvo slušanje, kao recimo “Red Eyes”, “An Ocean in Between the Waves” ili “Pain”, ali zato pruža neverovano zadovoljstvo u laganom otrkrivanju lepote svake od 10 pesama, od kojih je svaka za sebe pravi muzički dragulj.

Kao i što smo navikli od Adama Granduciela, album je minucizono aranžiran sa brojnim i raskošnim zvučnim slojevima. Ono što je na ovom album malo drugačije, za razliku od prethodnih, na kojima je Granducel uglavnom sve pesme do poslednjeg detalja sam stvarao i potpisivao, na ovom imamo saradnju Granduciela sa ostalim članovima benda, na nekoliko pesama.

Verovatno jedan od detalja zašto The War on Drugs sa svakom novim albumom bolje zvuče, delom leži i u činjenici da su David Hartley (bas, gitara),  Robbie Bennett (klavijature, klavir), Charlie Hall (bubanj, organa), Jon Natchez (saksofon, klavijature) i Anthony LaMarca (gitara, klavijature), sa Granducielom od 2014 godine i albuma “Lost in the Dream”.

Na prvo, površno slušanje jasno je da The War on Drugs ne odstupaju puno od matrice postavljene na prethodnim albumima. Njihov zvuk ukorenenjen je u muzici Brucea Spreentsteena, Toma Petty-ja, Boba Dylan-a ili ono što se u SAD naziva heartland rock, to jest muzika koji nosi taj neki senzibilitet koji odgovara američkoj radničkoj klasi.

Ali uđete li u album malo detaljnije i dublje, primetiće da se itekako razlikuje od svog prethodnika. Atmosfera albuma je laganija i opuštenija ali bez imalo gubitka jezgra  prepoznatljivog zvuka koji bend gaji godinama, što je pored muzičke virtuoznosti svih članova i naizlged neiscprne kreativnosti Adama Granduciela jedan on najačih aduta ovog benda.

Preporuka