The Humans [2021]
Radnja filma "The Humans" se vrti oko preseljenja para Ričarda i Bridžit (Steven Yeun i Beanie Feldstein) u novom stanu koji se nalazi u kineskoj četvrti na Manhetnu. Na njihovoj „žurci “ useljenja (ili ujedno i Danu zahvalnosti) prisustvuju Bridžitini roditelji, sestra i baka. Od samog početka film teče usporeno, dobija arthouse dimenziju sa sporim i statičnim kadrovima, bez konkretne radnje i zapleta. Dijalog se na početku zasnima na pukom razgovoru o nebitnim ili manje bitnim stvarima. Kako film odmiče autor nas uvodi u kompleksnost i složenost odnosa između članova porodice i upoznaje sa lepezom različitih likova, čini se satkani od savremenih ljudi 21. veka.
Erik (Richard Jenkins) kao jedna od dve glavne muške uloge (i jedine, ne računajući avetinjski prikaz domara na kraju filma), igra neurotičnog oca opsednutog i izbezumljenog različitim strahovima, kojeg u kadru često vidimo sa flašom piva u ruci. Opsednutost snovima, terorističkim napadaima na Svetski trgovinski centar iz 2001. godine i pažljivo posmatranje napuklih zidova i koroznih cevi, i sve to u sporim sekvencama, daju atmosferu horora i osećaj klaustrofobije.
Njegov lik dodatno upotpunjuje odnos sa njegovom ženom Dirdri (Jayne Houdyshell) i njihova medjusobna konverzacija koja se često zasniva na ismejavanju i uvredama provučenih kroz šalu. Dirdrin poremećen odnos kako sa suprugom tako i sa decom, manifestuje njenu prazninu života dopunjenu nezadovoljstvom na poslu i stalnim promenama raspoloženja. Njihov odnos dodatno traumatizuje Momo (June Squibb), ričardova majka obolela od alchajmera u poodmakloj fazi.
Bridžit, starija sestra ujedno i glavna protagonistkinja filma oko čijeg se preseljenja radnja dešava, predstavlja poprilično nesigurnu i depresivnu ženu, neuspelu u svojoj muzičkoj karijeri koja pokušava da svoj nedostatak nadomesti trendovima zdrave ishrane. Njena praznina kompatibilna je sa nepostojanjem porodične harmonije i topline doma, koju njen suprug pokušava da nadomesti veštačkim prikazom kamina i zvukom pucketanja drveta, reflektovanim na zidu uz pomoć projektora.
Ričard (pomenuti suprug) kao deeskalator svih međusobnih sukoba, na prvi pogled deluje drugačije od ostalih članova porodice, međutim pričanjem o njegovoj prošlosti otkriva nam momenat svog života kroz koji je prošao i borbu sa teškom depresijom, što ga svrstava u lepezu karaktera prikazanih u filmu. Ejmi (Amy Schumer), mlađa sestra suočava se pak sa nedostatkom samopouzdanja i raskidom od strane njene partnerke.
Ovo delo prestavlja savremenu društvenu kritiku, uključujući goruća pitanja poput seksualnosti, religioznosti, savremenih bolesti, čovekove praznine u nametnutom sistemu vrednosti i konzumerizmu kao dominantnoj „ideologiji“. U centru pažnje je svakako porodica („kao jedinica i gradja svakog društva“) koja svojom disfunkcionalnošću i uneravnoteženim odnosima unutar nje, sa raznovrsnim karakterima, otvara gore pomunute teme i postavlja pitanje same egzistencije porodice kao takve.
Sve u svemu, ovo je vizuelno solidan prikaz sa veoma dobro razradjenim likovima i odlično napisanim scenarijom. Svakako sat i cetrdeset minuta koliko otprilike traje film, nisu uzaludno bačeni, mada neljubiteljima sporih arthouse filmova i onih koji traže lako štivo nije za preporuku.
