Mike Edison and Guadalupe Plata - The Devil Can't Do You No Harm (2021)
Mike Edison nije lik po svačijem ukusu, ali niko ne može osporiti da je interesantna njuška. Pisao je za High Times, a jedno vreme je bio i urednik ovog čuvenog magazina posvećenog kanabisu. Bio je glodur kontroverznog Screw magazina, kao i autor 28 „romana za odrasle" i međunarodno poznati muzičar, koji je veći deo 80ih i 90ih proveo gledajući svet iza bubnjeva, dok je delio binu sa bendovima kao što su Sonic Youth, Sound Garden i Ramones (kao deo legendarnog španskog punk rock benda The Pleasure Fuckers, ili u postavi još legendarnijeg GG Allina). Oni koji su upoznati s Edisonovom karijerom znaju njegovu sklonost ka istoriji ranoameričke muzike, jer on sve beleži na podkastu Arts & Seizures, a istovremeno je autor knjiga I Have Fun Everywhere I Go, kao i biografije bubnjara Rolling Stonesa Sympathy For The Drummer: Why Charlie Watts Matters.
Ovoga puta Mike je rešio da udruži snage sa andaluzijskim bluz dvojcem Guadalupe Plata, kako bi zajedno istražili teritoriju gospela, RnBja i folka. I teško da je mogao da nađe bolju ekipu za takav poduhvat. GP su se infiltrirali u američko nesvesno kroz serije Shameless i How to Make it in America. Mojo magazin ih je opisao kao "odmah prepoznatljive kao izvrsne."
The Devil Can Do You No Harm nije opuštena vožnja, to je jasno odmah na početku, gde tradicional „Joshua Fit The Battle of Jericho“ udara jako, poput ranih radova Nick Cavea and The Bad Seedsa. Iako sledeća „Old Fashion Communication Blues“ prebacuje loptu na melodičniju rockabilly teritoriju, Edison peva o temema koje izlaze iz zone komfora, što mu je inače i trademark, veličajući telegraf, konzerve i dimne signale. Prvi singl „Who You Gonna Call“ je sablasna autorska kompozicija sa tonom reverba, gde moćni vokal izlazi u prvi plan. Tradicionali koji slede „Oh Mary Don‘t You Weep“, „Take Sick And Die“ i „Go Down Moses“ se čitaju kao propovedi, preko ogoljene blues konstrukcije koja melje. „That‘s Where Im At“ je još jedna autorska numera, koja uz autobiografske ispovesti i theremin gradi pulp atmosferu, kojoj Mike i momci dodaju romantični ugao španskim gitarama. „John Henry“ priziva opsesivne amfetaminske lavirinte ranih 80ih, dok je „Make You Feel My Love“ sirovo i kurčevito tumačenje Boba Dylana, koje se izdvaja iz pandemijske poplave obrada ovog umetnika. LP zatvara euforična „I Wont To Shout“, koja se gasi lagano, poput izdeklamovanih poruka slobode, ljubavi i nade.
Mike Edison and Guadalupe Plata su se odlučili za tvrdi starozavetni pristup, što ih odvaja od većine tumača biblijske građe, koji se uglavnom oslanjaju na klasični gospel, country ili soul zvuk. Carlos Jimena i Pedro De Dios su već godinama zapaženi na zadatku istraživanja korena blues muzike, ali sa američkim pevačem ovakvog kalibra oni postaju sila na koju se mora računati.
