Palm Springs [2020]
Da komedija nije mrtva i da ume prijatno da iznenadi, primer je film Palm Springs, priča koja se oslanja na vremenskom loopu iz Remisovog Groundhog Day, ali vođena priličnom dozom cinizma i satiričnog podkonteksta, koji se valja iza neobično oblikovane ljubavne drame.
Samo ime Palm Springs veći deo svetske javnosti asocira na mondensko letovalište ili prostor za hedonističko izležavanje bogatih slojeva američkog društva sa zapadne obale kontinenta, ali autor film Maks Barbakov (Max Barbakow) taj pustinjski rizort koristi kao značajan subjekat priče, odnosno sagledavanje fabularnog obrasca tom letovalištu daje ulogu geografske tvorevine, koja svoju divlju prirodu ili bunt zbog ljudske okupacije reflekuje kroz periodične potrese tla.
Taj metaforični kapacitet Barbakov i scenarista Endi Sjara (Andy Siara) implementiraju kroz otvaranje vremenskog portala, koji one koje usisa zauvek vraća u repetitivni mod prethodnog dana, ali im i ostavlja gotovo u celosti mogućnost organizovanja redosleda dešavanja.
U tom narativnom obrascu krije se kontekst koji nudi širok spektar tumačenja, počev od političkog, pa sve do društvenog i filozofskog, jer ponavljanje jednog istog dana je manje više nešto što je sudbina čovečanstva, zato što se stvari globalno mnogo sporo do gotovo neprimetno menjaju, tako da se bekstvo kroz portal može tumačiti i kao vrsta opšteg nihilističnog socijalnog eskapizma pojedinca, svesnog nemogućnosti menjanja toka istorije i ultimativnog mirenja sa sudbinom.
Ako stavimo po strani dublja tumačenja, za one kojima nije dosta romantičnih komedija, autori na površini valjaju i ljubavni zaplet, koji dolazi kao posledica zemljotresa, a dešava se na još jednoj ciničnoj zaostavštini iz prošlosti – svečanom venčanju koje služi kao zavesa za dekadenciju i opšti nemoral zapadne civilizacije.
