A Ghost Story [2017]
S vremena na vreme pojavi se film koji svojom originalnošću i celokupnim narativnim pristupom odskoči iznad uobičajenih estetskih normi sedme umetnosti, takav film je ostvarenje Dejvida Laurija A Ghost Story.
Još od premijere na Sandensu 2017. kritika i publika su listom apostrofirali Laurijev film kao jedno od najoriginalnijih kinematografskih dostignuća godine, međutim, rediteljev pristup, kako tematici, tako i samoj režiji, prosto zahteva otvoren um.
Mnogo je tu elemenata u naraciji koji zahtevaju budnost čula, i prihvatanje neuobičajenog stila i konteksta.
A Ghost Story stilski, estetski i naročito narativno najviše nalikuje filmovima tajlandskog režisera Apičatponga Verasetakula (Apichatpong Weerasethakul), međutim, kvalitet Laurijeve priče leži i u specifičnoj osobenosti, koja sa sobom nosi dozu originalnosti, pre svega vezanu za perspektivu samog posmatrača.
Naime, majndsetovati se na poziciju pokojnika sa belim pokrivačem koji prekriva celo telo, osim dela gde umesto očiju stoje zjapeće rupe, nešto je što smo retko viđali kroz istoriju savremenog američkog i zapadnoevropskog filma. Nešto najbliže takvom pristupu režiji doneo nam je svojevremeno Gašpar Noa u njegovoj psihodeličnoj drami Enter the Void.
Lauri slično tretira fabulu, i pliva estetski i narativno između Enter the Void i Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives, donoseći jednu otvorenu priču o selidbi i lutanju duša, strahovima od gubitka, neprihvatanju ljudske mortalnosti i suočavanju sa istom, sve do slobodnog i personalnog tretiranja klizanja vremena i povratka u prošlost.
Međutim, daleko od toga da je A Ghost Story naporan za gledanje i jednodimenzionalan uradak. Nikako. Lauri donosi recimo i dugačak monolog o upornim pokušajima čoveka da stvaranjem umetničkih dela skine veo prokletstva kupujući mesto u večnosti, što ukupno gledano može predstavljati i osnovni motiv lutanja duše junaka.
Poseban štimung filmu daje rad kamermana Endru Palerma, i njegova upotreba specifičnog aspekt racija, zarad hvatanja najudaljenijih uglova, što za krajnji efekat ima učinak da svaki frejm predstavlja pokretnu sliku, dajući tako opštoj klaustrofobiji jeziv i memorabilan karakter.
Rađen sa prilično oskudnim budžetom, A Ghost Story još jednom dokazuje pravilo da veliko delo ne čini finansijska osnova, već ideja i otvoren pristup režiji, a Dejvid Lauri (uz glumački tandem Runi Mara i Kejsi Aflek) stvorio je instantni filmski klasik.
