Donald Cried [2016]
Donald Cried startuje sporo, scenom u kojoj se lik sklon japijevskom stilu oblačenja, suočava sa gubitkom novčanika pri dolasku u predgrađe, za koje uskoro saznajemo da je mesto njegovog odrastanja.
Piter nevoljno mora da pozajmi određenu svotu novca kako bi privršio birokratske poslove oko smrti svoje bake, i ta neprijatna neminovnost ga dovodi u, saznaćemo uskoro, još veću neprijatnost, jer novac mora da pozajmi od svog srednjoškolskog prijatelja Donalda.
A onda zapravo saznajemo da je u Donaldovom univerzumu vreme stalo. Posteri hevi metal bendova i starih horor filmova, obnažene devojke i retro relikvije samo su delovi enterijera Donaldove momačke sobe.
Sve je to u potpunoj suprotnosti sa onim što njegov prijatelj Piter predstavlja, i ta dihotomija čini srž zapleta filma Krisa Avedisijana, koji se pojavljuje i u glavnoj ulozi.
Kvalitet filma nisu samo odlično vođenje priče i minuciozna karakterizacija na nivou savremene psihološke studije, već i egzotika ledenog setinga američke provincije, koja čini ovu tragikomediju još upečatljivijom.
Donald Cried je jedan od najboljih filmova sa prošlogodišnjeg Locarno festivala, i predstavlja savršenu dramsku studiju o karakternim i sociološkim konfrontacijima u američkim predgrađima, studije koje se sa lakoćom reflektuju na čitav univerzum.
