The Lobster [2015]
Grčki režiser Yorgos Lanthimos svoj izlet na anglosaksonsko govorno područje počinje ambicioznom distopijom, koja u biti predstavlja nadgradnju njegovih prethodnih radova. Radnja fillma The Lobster je locirana u živopisnim predelima Irske.
I dok na jednoj strani imamo hotel koji predstavlja kombinaciju modernog i retro stila, nasuprot ovom arhaičnom modelu imamo i izlete u tržne centre moderne metropole, kao i potpuno ruralni, prirodni seting irskih šuma. Lanthimos doslovce ovde kjubrikovski preslikava hladnu matricu distopijskih vizija SF majstora pisane reči, kao i vizionarsku sliku mračne budućnosti orvelovskih proporcija.
Bizarni dramski narativni procesi, koje je samo načeo u Očnjaku i Alpima, ovde dolaze do punog izražaja. Neočekivano postaje oslonac zapleta, a ljudska mentalna konstrukcija biva spuštena na animalni nivo. Preživljavanje, manipulacija, neiskrenost, potiskivanje u dramatizaciji filma su koren nadgradnje fabule, i The Lobster je u odnosu na haotičnog Očnjaka i fragmentarne Alpe daleko sadržajnija i koherentnija celina.
Međutim, nažalost, druga polovina filma predstavlja pad. Ne sunovrat, već gubljenje u vernom i konzistentnom oslikavanje likova i priče. Kao da standardi koje je postavio svojim junacima u prvom delu filma, u drugom delu bivaju potrošeni i krajnje patetični. Scene osvete su mlake i prepotentne, a emotivni momenti bivaju razoreni samom haotičnošću junaka i njihovom nespremnošću da naprave značajan otklon od svojih unutrašnjih monologa i frustracija.
Iz svega potrebno je izdvojiti i strašno moćan muzički skor, koji bernarhermanovski najavljuje dramske zaplete i savršeno gradi saspens.
